-
- მოგონებები რევაზ ინანიშვილზე
ერთხელ შევესწარი, _ რეზო ოთახის კუთხეში საქმიანი სახით იდგა, ხელში ეჭირა ფანქარი და ზედ მავთულს ახვევდა… ვკითხე: “რეზო, რა არის, რას წვალობ?”, “ფანქარს საშლელი მოსძვრა და ვამაგრებ, საშლელიანი ფანქრის გარეშე ვერ ვძლებ”.
ამის შემდეგ, სადაც კი საშლელიანი ფანქრები შემხვდებოდა, მაშინვე ვყიდულობდი და რეზოსთან მიმქონდა. ახლაც კარადაში მიდევს რეზოსთვის უცხოეთიდან ჩამოტანილი ორი საშლელიანი ფანქარი.გოგი ხარაბაძე
რეზო ინანიშვილი “დილის” რედაქტორია. მე მას კარდენახელი პოეტი ქალის, მერი ბიწაძის ლექსები მივუტანე. მითხრა, შენი საბავშვო ლექსებიც მოიტანე, დაგიბეჭდავო. მე ვეუბნები, საბავშვო ლექსებს არ ვწერ-მეთქი. რას ამბობ კაცო, როგორ თუ არ წერ, გაზაფხულზე ლექსი არ დაგიწერიაო? მე მივხვდი, მისთვის როგორი წარმოუდგენელი იყო მწერლისგან ბავშვების თვალით სამყაროს აღქმის შეუძლებლობა, მივხვდი, რომ რაღაც აკლდა ყველას, ვისაც არ შეეძლო ბავშვების თვალით შეეხედა ბუნებისთვის, ცხოვრებისთვის, მცენარეთა და ცხოველთა სამყაროსთვის. ის ბუნების დიდი შვილი იყო და ეს რა გასაკვირია, მისი “კაცების”, “ბიბოს”, შიო პაპასა და უშიშა პაპას შემდეგ.
ადამიანის სმენასაც, მხედველობასაც აქვს თავისი საზღვრები, რევაზ ინანიშვილს კი მემგონი ეს არ ეხებოდა, ის ყოველგვარი ინსტრუმენტარიების გარეშე ახერხებდა ყოფიერებისა და სამყაროს ყოველგვარ განზომილებაში წვდომას. იგი რაღაც ზეგრძნობადი გამტარი იყო სამყაროსი და შეეძლო გადაქცეულიყო ყველა ასაკის ადამიანად და ყველანაირ სულიერ და უსულო არსებად.მერი ბარნაბიშვილიP.S. წაუკითხეთ უფროსებმა.
წაიკიითხეთ:
ინანიშვილი რევაზ
Комментариев нет:
Отправить комментарий
კომენტარი თუ არ იდება , იმ შემთხვევაში ,,პროფილში" ანუ აქ Подпись комментария - ში : ჩამოშალეთ ისარი და მიუთითეთ Aнонимный , შემდეგ დააკლიკეთ Публикасиа -ზე
>>კომენტარს , ბოლოს , მიაწერეთ სახელი!!!
სიამოვნებით წავიკითხავ თქვენს კომენტარებს !!!