საინგილო

საინგილო  მდებარეობს ისტორიული კახეთის ჩრდილოეთ-აღმოსავლეთი ნაწილში, თანამედროვე აზერბაიჯანში  .  

ჰერეთი , ამჟამინდელი საინგილო , საქართველოს ისტორიულ ნაწილს წარმოადგენდა ყოველთვის  და ოდითგანვე ქართველური ტომებით ყოფილა დასახლებული, XVI-XVII საუკუნეებში ოსმალეთისა და სპარსეთის გამუდმებულმა აგრესიამ და დაღესტნელი ფეოდალების თავდასხმებმა ამ მხარის ეკონომიკური და პოლიტიკური დაცემა გამოიწვია, ნადგურდებოდა მკვიდრი ქართველი მოსახლეობა.

ტერმინი „საინგილო“ XIX საუკუნეში დამკვიდრდა ინგილოებით დასახლებული მხარის აღსანიშნავად. გამაჰმადიანებულ ქართველს ინგილოს ეძახდნენ, რაც თურქულად “ახლად მორჯულებულს” ნიშნავს. აქედან წარმოსდგება სახელები “ინგილო” და “საინგილო”.

 იაკობ გოგებაშვილი მოგვითხრობს : "ეს მხარე სპარსეთს დიდი ხანი ეჭირა  და აქ მცხოვრებნი ქართველები გაამაჰმადიანა. ბოლოს დროს ბევრი ქრისტიანობაზე მოიქცა , ზოგი კი ისევ მაჰმადიანია.ყველა ინგილომ ორი ენა კარგად იცის  ქართული და თათრული." [საგანძური"]

1921 წლიდან ეს უძველესი მიწა აზერბაიჯანის საზღვრებში მოექცა. დღეს ქართველები საინგილოპს სამივე რაიონში[ბელაქანის, ზაქათალის და კახის] ცხოვრობენ. კახის რაიონში მცხოვრებმა ინგილოებმა შეინარჩუნეს ქრისტიანული რწმენა. მიუხედავად ყველაფრისა ისინი მაინც ცდილობენ შეინარჩუნონ ქართული ადათ-წესები, არ ივიწყებენ ქართულ ენას და თავსაც ნამდვილ ქართველებად მიიჩნევენ.

ამ ტაძარში გიორგობის დღესასწაული

იმართება ყოველწლიურად

საინგილოს (ჰერეთის) ტაძრები